Dönmeyeceksin
Bu gece de yolum sana çıkmaz
Boğaz gibi içim karışık
Yağmur yüzümden kaldırıma düşüyor
İstanbulun ışıkları sönük
İçim daha bir karanlık
Biliyorum artık gelmeyeceksin
Eksisi gibi sevmeyeceksin
Ben bu şehri terk ederken
Sen hiç bilmeyeceksin
Biliyorum artık dönmeyeceksin
Eskisi gibi öpmeyeceksin
Ben bu şehri ağlatırken
Sen hiç bilmeyeceksin
Gidiyorum şimdi önümde yollar
Başım duman içim kan ağlar
Bomboş valizim çok ağır hala
İçinde senden kalan anılar var

Düşmanım olsaydı bu kadar kanatırdı yaramı hoş bu zamana dek senin kadar kimse yakamazdı canımı çünkü sikerdim adamı belalıyım dahası
Savaşımın seyrini en iyi bilendin
Buna rağmen sıktın kafama sana bilendim
Ellerine sağlık sona giderdim…
elendim sana sana elendim
Durdun durdun beni mi buldun?
Ağzımı açmadım yine de vurdun
kader!
Bırak yakamı nefes alayım
bırak nefes alayım biraz
Kaçtım durdum beladan
yine de bi bakıyodum bitmiş Yanımda
lan bi sal yeter artık
sonumu göremiyorum harbiden bak
Heryeri kapkara görürüm elâ gözüm kararır
snappy gelir aklıma o an canım sıkılır
Beynimde bir kepenk kapanır
Bilincimin altına bi tezgah açılır
Gecelere bekçi olur hayallerim
Sırasıyla siker atar adamı
Sonra bozar huzurla aramı
Aramı
Aramı

Ateşle oynatır
ve burun kıvıramazsın darlatır
dostum dersin seni bana anlattılar
Ben de böyle böyle tırlattım
Unutmak isterdim de hatırlattılar
Ben de böyle böyle tırlattım
Son demlerinde hayatın

Gözümden süzülen
Bir kaç damla yaş
Ellerin beni amacımdan vuruyor
Beni beni vuruyor vuruyor vuruyor vuruyor

Ateşle oynatır
ve burun kıvıramazsın darlatır
dostum dersin seni bana anlattılar
Ben de böyle böyle tırlattım
Unutmak isterdim de hatırlattılar
Ben de böyle böyle tırlattım
Son demlerinde hayatın

Yelkovan yine akrebe döner
Bir telaş başlar
Bu bir varış bu bir kaçış
Kimi zaman isyan
Hanginiz dost hanginiz düşman hanginiz şarlatan
Zaman akıp gider durmaz hayat geriye kalan

Bu sıralar biraz aklım karışmış sağımı solumu bak göremez haldeyim
Yürümeyeli yollar değişmiş iyiyi kötüyü bulamaz haldeyim

Geceler çökmüş üstüme her yerle yeksan
Bu haykırış nefret değil elbette aşksan
Yaşanmışları geçmişe bırak biraz da
Kime bu isyan kime bu öfke hayat geriye kalan

Bu sıralar biraz aklım karışmış sağımı solumu bak göremez haldeyim
Yürümeyeli yollar değişmiş
İyiyi kötüyü bulamaz haldeyim

Yokluğunun kapısında seni bekliyorum
Sözlerinin acısı hala içimde
Seni ilk gördüğüm günü hatırlıyorum
Kayboluşumu görmüştüm o an gözlerinde

Önümde sonsuzluk kadar yitik bir zaman
Hayalinde arıyorum hala kendimi
Kabullenmişken gidişinin acısını
Sen ise çok gördün bana o sahneyi

Sessizliğimin görüntüsü sensin
Olamamışlığın sesi sen
Nasıl durulacağını bilemeden yaşıyorum

Önce sesim içinde cevap bulmuştu
Sonra kara perdeler girdi aramıza
Tam yeniden canlandığımı sanırken
Uyandım bir anda ıssızlığımın ortasında

Önümde sonsuzluk kadar yitik bir zaman
Hayalinde buluyorum hala kendimi
Kabullenmişken gidişinin acısını
Sen ise çok gördün bana o sahneyi