Neden saklıyorum bilmem ki bana gülümseyen resimlerini
Bu benim belki de kendime yaptığım en fena kötülük
Atmaya kıyamadım bu aşkın içi kan ağlayan delillerini
Çıkarsın karşıma eninde sonunda dünya küçük

O beyaz gül hala başucumda
Yokluğuna arkadaşlık yapmakta
Üzerimde senin mavi gömleğin
Gözlerinin yerini doldurmakta

Vurur durur her gece sırtımdan
Yaralar özlemin mızrak mızrak
Benden helâlllik istemeden ölme
Almaz seni hiçbir toprak…

Söz-Müzik: Gülden
Düzenleme: Mustafa Ceceli

Ne kaldı hatırında diye sorsan bana
Kulağımda bir tek çarpan kapı sesi
Bir de gözümün önünde
Yanıp kül olan seneler

Kaç zaman böyle ayrı, kırgın, dağınık geçti
Hesapladım, bin yıl derim hiç abartmadan
Yazsam kalem düşman kesilir kağıda
Anlatamam…

Elimde olsa alırdım zamanı geri
Yatardım kapıya gideceksen ez beni
Açılan yaraya elden çare olur mu?
Seni üzerlerse, yakarım İstanbul’u!

Yalanina kandığımm
Sevdasına yandığım
Seviyorsun sanıpta
Deli gibi bağlandığım
Yazık olur gidersen
Yazık olur silersen
Ben sana ne yaptımsa
Yaranamadım zaten
Yaramsın yaramsın
Benim en derin yaramsın
Senin sevdan yalan yalan
Benim halim yaman yaman
Sensizliğe yar katlanamam
Benim en büyük sevdamsın

Senle bir kayıkta gidiyoruz

Deniz dalgalı

Bu su gözyaşlarımın eseri

Zamanda yolculuk geri

Çal şu şarkıyı çal plaktan

Dönsün fırtına

Yakışır

Sen ve ben kayıp iki ruh

Ah kadim sevdam

Senle bir kayıkta batıyoruz

Deniz dalgalı