Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Görünce dünyaya gönül verdin mi?
Kimi böyük kim böcek kimi kul
Marak edip heçbirini sordun mu?
Bunlar neden nedenini sordun mu?
İnsan ölür ama uruhu ölmez
Bunca mahlukat var heç biri gülmez
Cehennem azabı zordur çekilmez
Azap çeken hayvanları gördün mü?
İnsandan doğanlar insan olurlar
Hayvandan doğanlar hayvan olurlar
Hepiside bu dünyaya gelirler
Ana haktır sen bu sırra erdin mi?
Vade tekmil olup ömrün dolmadan
Emanetçi emaneti almadan
Ömrüyün bağının gülü solmadan
Varıp bir canana ikrar verdin mi?
Varıp bir cananın kulu oldun mu?
Garip bülbül gibi feryat ederiz
Cehalet(cahiller) elinde küskün kederiz
Hep yolcuyuz böyle geldik böyle gideriz
Dünya senin vatanın mı yurdun mu?

Sana da yazık bana da yazık
Sustum diye böylesi atma kazık
Zalim der kimileri
Sevdim bi deliyi
Bilmedi değerimi ah be yazık
Geldiyse sonu
Zaman yazsın onu
Bana tek çare yine benden olur
Duysa figanımı kahrolur
Yine de susar bu gönül sana
Ah etmez aslında
Dermanı bulamadım da
Adın kula bela…

Hiç mi şansımız yok?
Bir duamız, hayrımız yok
Bir gece bile sarılmak için
Aşk sarayında tek göz odamız yok

İkimizin de eli isterse kalem tutmaz mı?
Rica minnete ne gerek var,
Tanrı görüp yazmaz mı?
Sol yanını boş bilen gözüm umut edip sokulmaz mı?
Beni bir yere koyamazsan, kalp dışarıda kalmaz mı?

Aşk iki tene bölünmez
İkimizi de dokunursan
Mecnun vurur bizi
Çok özleyip kazara
İkimizi de kavuşursan
Leyla yakar bizi!

Aşık Veysel’in anısına…

ÇIRPINIP İÇİNDE DÖNDÜĞÜM DENİZ

Çırpınıp içinde döndüğüm deniz
Dalgalanır coşar ürüzgarından
Mevce gelip cuş eyleyen aşkımız
Ah çektikçe kaynar gelir derinden

Derya coşar inci saçar kenara
Aşk ehli dayanır ateşe kora
Bülbüller gül için geymişler kara
Seherler uyanır bülbül zarından

Aşıklara gurbet bülbüle firkat
Derdimi sorarsan dürülü kat kat
Ey gönül derdinden etme şikayet
Yüce dağlar gurur duyar karından

Derd ile mihnete dalmayan aşık
Ne yemiş ne doymuş eli bulaşık
Kınaman Veysel’i fikri dolaşık
Ayrılmış yarından yar diyarından

Söz-Müzik: Aşık Veysel